EN DE RU

Borówka wysoka

Biologia borówki amerykańskiej

Opisywane odmiany przedstawione są w kolejności owocowania: od najwcześniejszych do najpóźniejszych.
Borówka wysoka (Vaccinium corymbosum L.) należy do rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Jej ojczyzną jest Ameryka Północna, stąd też jej potoczna nazwa - borówka amerykańska. W stanie naturalnym na kontynencie amerykańskim występuje w około 20 gatunkach. Mimo to, wraz z rozwojem miast, ilości oferowane przez naturę okazały się niewystarczające. Dlatego też w latach 30. XIX wieku borówka dołączyła do grona roślin sadowniczych. Europejczycy zwrócili na nią uwagę w XX wieku. Pierwsza europejska plantacja powstała w Holandii w roku 1923. W Polsce na skalę towarową uprawia się ją dopiero od lat 70 ubiegłego stulecia.

Wymagania borówki

Borówka wysoka jest krzewem dorastającym do wysokości 3m. Pędy są wzniesione, wyrastają z pąków u podstawy krzewu, jednoroczne są zielonkawe. W następnych latach pokrywają się spękaną korowiną*. Borówka kwitnie w drugiej połowie maja, jagody dojrzewają od lipca do końca września. Korzenie są bogato rozgałęzione, ale zalegają bardzo płytko - stąd wynika konieczność zwrócenia uwagi na wilgotność gleby. Ma specyficzne wymagania klimatyczne i glebowe. Sprzyja jej klimat panujący w Polsce, czyli umiarkowanie ciepły. Najlepiej pod jej uprawę nadają się tereny płaskie, osłonięte od wiatru, nasłonecznione, najkorzystniej jeśli tereny te znajdują się w otulinie lasów sosnowych.

Krzewy do wzrostu potrzebują gleb lekkich, próchnicznych, lekko kwaśnych, łatwo nagrzewających się oraz przepuszczalnych. Dobrze, jeśli są to gleby piaszczyste lub piaszczysto - gliniaste. Rośliny wymagają odpowiedniej ilości próchnicy w glebie (minimum 3%, optymalnie 7 - 10%) i odpowiedniego odczynu (3,5 - 4,5 pH w KCl, 4,0-5,0 w H2O). Zbyt wysokie pH gleby może powodować powstawanie chloroz, ograniczać wzrost roślin, i prowadzić do ich zamierania. Mają również specjalne wymagania odnośnie wody. Poziom wody gruntowej powinien znajdować się na głębokości 60 - 80 cm. Ważne, aby ten poziom był stały, nawet okresowe zalewanie krzewów w trakcie wegetacji może prowadzić do ich zamierania. Długotrwałe braki wody wiosną mogą zahamować wzrost roślin, a letnie niedobory sprawiają, że owoce są drobne.

*Hodowcy z mniejszym doświadczeniem widząc zanikanie gładkiej kory i pojawianie się bruzd i spękań sądzą, że ich krzewy zostały porażone przez chorobę. Jest bardzo prosty sposób na zweryfikowanie tych obaw: wystarczy delikatnie zdrapać fragment starej korowiny - zobaczymy żywozieloną zdrową tkankę pędu. Tkanka zainfekowana będzie miała brązowy odcień.

Galeria

Do góry